Szafa gra - Wiech Stefan Wiechecki,159KS (1920726) (Vis-a-vis / Etiuda)

Kolejny - szósty już - tom Utworów powojennych najszczególniej warszawskiego z warszawskich pisarzy Stefana Wiecheckiego Wiecha obejmuje felietony publikowane przez autora w latach 1953 i 1954. Jak z reguły skrzą się humorem, jak głównie niezwykły, „Obserwacyjny” talent wiecha objawi się niemal w każdym opowiadaniu.

A trzeba wszak pamiętać o grze z cenzurą, którą wtedy prowadzić musiał autor.Wiech lubiany za najmocniej warszawskiego z warszawskich pisarzy. Znawca, a może wręcz współtwórca warszawskiej gwary, choć on sam twierdził, iż jedynie wiernie ją odtwarza, ograniczając się jedynie do oszlifowania jej, a czasami nadania jej formy nieco elegantszej, bo w jego ksiązkach nie znajdziemy żadnego grubiaństwa (z ulubionym warszawskim kurwa jego mać na czele), a mimo to oddaje w sposób niezwykły koloryt językowy warszawskiej ulicy.

A przy tym te jego opowiadania mają przecież także stanowczo ostry, krytyczny pazur - wszak Wiech wytyka nam bezwzględnie nasze wady z pijaństwem i awanturnictwem na czele. O autorze niniejszego tomu pisał Michał Choromański: Uważam Wiecha za jednego z najlepszych polskich pisarzy współczesnych, niewyczerpanego w pomysłach i zajmującego unikatową postawę moralną.

O Wiechu można nawet powiedzieć, że jest wielkim filozofem. A Maria Pawlikowska-Jasnorzewska dodawała: Wiech to gentleman, szalenie dowcipny, nigdy jadowity, nieraz wzruszający. Jego felietony są rezultatem obserwacji nad wyraz uważnej, pracy w swym rodzaju całkiem twórczej i na wskroś oryginalnej.

A Antoni Słonimski podsumowując twórczość Wiecha pisał: Wolę książkę, która ma niepoważne zamierzenia i poważne osiągnięcia, od dzieł, które mają poważne zamierzenia i niepoważne osiągnięcia.