Puste miejsce po zajączku (Jedność)

„Hupcio był żółwiem, a Tupcia zającem, nikt podobnej pary nie widział pod słońcem.

za każdym razem byli razem, doskonale się bawili, nie mogli bez siebie przeżyć ani chwili"…

Kiedy pewnego dnia Tupcia nagle znika, Hupcio jest zrozpaczony. Widzi tylko ciemną dziurę w profilu zająca, tam gdzie nadal powinna być jego najlepsza przyjaciółka. Błaga, złości się, chciałby przepędzić tę najczarniejszą w świecie dziurę i odzyskać Tupcię. Ale jak ma to zrobić? Wszystko wydaje się stracone... Aż pojawia się niedźwiedzica Gerda, której czułe i mądre słowa dodają Hupciowi otuchy. I smutny żółw powoli rozpoczyna się uśmiechać…

Ta efektowna rymowana opowieść o konieczności rozstania się z kimś bliskim porusza w sercu najczulsze struny i równocześnie przynosi ukojenie. Delikatnie, z wielkim wyczuciem zgłębia ten skomplikowany temat i może być wstępem do rozmowy z dziećmi o stracie, rozpaczy, żałobie i akceptacji. Wzruszający tekst Johna Dougherty'ego, który po mistrzowsku przełożył na język polski Marcin Brykczyński, nieprzeciętnie łączy się z ciepłymi ilustracjami Thomasa Docherty'ego.