O krasnoludkach i sierotce marysi (Bellona)

Konopnicka baśniowy świat przeniosła na polską wieś, wplatając go w ojczysty krajobraz (jezioro Gopło, góry Karpaty, miasto Gniezno), a także łącząc z legendą o Popielu, z Piastem czy Mieszkiem. Fabuła powieści zamyka się w procesu rocznej wegetacji przyrody od wiosny do jesieni.

Pisarka pokazuje (na tle ubogiej chaty Skrobka i przygód sierotki Marysi, szukającej pomocy u królowej Tatry) krasnoludki - ubożęta jako dobrotliwe bóstwa domowe, przyjazne ludziom, obdarzając je cechami jednostkowymi - na czele z królem Błystkiem i Koszałkiemopałkiem szukającym wiosny.

W historii o Marysi i o krasnoludkach Konopnicka zawarła różnorodność motywów, postaci i uczuć, które umiejętnie powiązała z prostotą oraz artyzmem formy i treści. Pokazała w dodatku najważniejsze wartości jak: dobro, miłosierdzie i wiarę w ulepszone jutro, a także umiłowanie ojczystej ziemi - jej błyskotliwa i legend.

Baśń wzbogaca fantazję dziecka, demonstruje mu najważniejsze cechy psychiki ludzkiej oraz kształtuje jego właściwe postawy moralne. Tematyką przewodnim twórczości Marii Konopnickiej stały się jej słowa: „Nie przychodzę ani uczyć dzieci, ani też ich bawić, przychodzę śpiewać z nimi…".

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.