Beyond possible. wiara w siebie góry przenosi (Beya)

Wyjdź poza to, co myślisz, że jest możliwe, z jedną z najistotniej niezwykłych postaci światowego himalaizmu. Nims w swej opowieści o drodze do zdobycia - w rekordowym czasie - Korony Himalajów i Karakorum dowodzi, iż przy odpowiednim nastawieniu, planowaniu i z właściwym zespołem wszystko jest realne. Inspiruje ludzi w każdym wieku, demonstrując, że pozytywne myślenie może prowadzić do niesamowitych osiągnięć.

Nims dzieli się swoim podejściem do życia z wielkim entuzjazmem i z nadzieją,dzięki czemu zainspiruje innych do osiągnięcia niemożliwego. To człowiek pełen pasji, emanuje energią i zaraża nią każdego, kogo spotka na swojej drodze.


Byłem natchniony wizją zdobycia w rekordowym czasie czternastu ośmiotysięczników. Chciałem wejść na Annapurnę, Dhaulagiri, Mount Everest, Kanczendzongę, Lhotse, Makalu i Manaslu w Nepalu, a następnie wspiąć się na Nanga Parbat, Gaszerbrum I i II, K2, Broad Peak w Pakistanie, by na koniec wyruszyć do Tybetu i zdobyć wierzchołki Czo Oju i Sziszapangmy.

Ale dlaczego? To jedne z najszczególniej arcytrudnych miejsc na Ziemi. Takie wyzwanie, z limitem czasowym zaledwie siedmiu miesięcy, większości może wydawać się szaleństwem. Jednak dla mnie projekt był okazją udowodnienia światu, że nie ma rzeczy niemożliwych, iż wszystko jest możliwe, jeśli włożysz w to całe serce i konkretnie się postarasz.

Przyszedłem na świat w wiosce o nazwie Dana w zachodnim Nepalu. Byliśmy biedni. Jako dziecko chodziłem boso, bo moja rodzina nie miała pieniędzy choćby na buty.dzięki czemu nabyłem odporności, której potrzebowałem, by dołączyć do Gurkhów, jednej z najmocniej nieustraszonych jednostek w armii brytyjskiej. Następnie wbrew wszelkim przeciwnościom zostałem pierwszym w ponad 200-letniej historii Gurkhów żołnierzem, który dołączył do Special Boat Service. Z tą jednostką służyłem w najniebezpieczniejszych strefach wojennych na świecie.

W Anglii ludzie ciągle zadawali mi to samo pytanie:

― To jaki jest ten Everest?

Kumple nieobeznani z geografią Nepalu wyobrażali sobie prawdopodobnie, iż miałem go zaraz za płotem. Wyglądali na rozczarowanych, gdy przyznawałem, że nigdy nie widziałem nawet bazy pod Mount Everestem, nie mówiąc już o wspinaczce powyżej niej. Niektórych żołnierzy skłaniało to do kwestionowania mojej siły. Po dziesięciu latach pytań i żartów dopadła mnie pokusa zdobycia szczytu. A więc korzystnie, pomyślałem. Spróbuję zdobyć Dach Świata. Gdy już stanąłem na wierzchołku Everestu z wrażenia odebrało mi mowę. Widoki były nie do opisania. Ogarnęło mnie poczucie dumy, połączone z czymś w rodzaju kryteria. W tamtej chwili byłem jedyną na Ziemi osobą, która stała w jej najwyższym punkcie.

Nimsdai Purja